بازی های روستایی و عشایری
در قلمرو کوروش کبیر با دنیایی پر از تنوع فرهنگی بیش از ۱۵۰ بازی سنتی داریم که هر کدام از آنها قدمتی بسیار دارند و از گوناگونی فرهنگی باستانی کشورمان حکایت دارد.
تصور کنید در کشوری که خود روزگاری صاحب تمدن دنیا بوده است؛ چه بازی های جذابی در خود دارد و چقدر خوشبحال ما که هیچگاه از تنوع بازی ها خسته نمی شویم.
فلسفه بازی یعنی سرگرمی؛ تفریح و ورزش که با فریب می آید.
هر چقدر زمان جلوتر رفت؛ شیوه زندگی به سمت مدرنیته پیش رفت و متاسفانه حاصل آن این شد که این بازی ها به مرور کمرنگ تر شده اند یا به طور کلی به فراموشی سپرده شدند.
بازی در فرهنگ عشایری اهمیتی بسیار دارد چرا که بدین وسیله برای پیوند و تقویت روابط میانشان استفاده می کنند.
با این وجود باز این عشایر و روستاییان هستند که توانسته اند تا حدودی بازی های قدیمی و محلی که سرشتی از دوران ها هستند را حفظ کنند.
در فصل زرد عشایر در حال ییلاق اند و در پایان فصل سفید از قشلاق خارج می شوند. اما زندگی عشایری فارغ از هر گونه چالشی برای اجرای بازی های خود هستند چرا که با جمع شدن دور یکدیگر مقدمات آن را رفته رفته حاضر می کنند.
فضایی را تدارک می بینند که بتوانند این بازی ها را از روز اول تا آخرین روز آن اجرا کنند. کسانیکه رقابت می کنند و کسانیکه به تشویق می پردازند.
گویی انگار که در کولوسئوم آماده بزرگترین نبرد خود می شوند و به رقابتی تاریخی می پردازند.
سراسر وجودشان را شادی فرا می گیرد و با هیجانی وصف نشدنی به آن می پردازند و سر از پا نمیشناسند به طوریکه می گویی نوزادی متولد شده است.
از جمله این بازی ها نمی توان از قیقاج نام نبرد. در لغت نامه دهخدا به معنای کج و منحرف آمده است اما این بازی با چیزی که به آن می اندیشید بسیار متفاوت است.
چه مرد و چه زن در حین آنکه با ارابه های آتشین (اسب های تندرو) خود حرکت می کنند؛ با دور زدن و حرکات جهشی به سمت هدف نشانه می گیرند و تیراندازی میکنند.
مگر چوگان را می توان فراموش کرد! میراثی که از گذشتگان برای ما به جا مانده است و به آن می بالیم اما امروزه آنطور که باید به آن اهمیت داده نمی شود و بدلیل نبود زیرساخت های لازم و عدم ترویج آن طرفداران زیادی ندارد.
چوگان کارنامه بسیار قدیمی و درخشانی را با خود به یدک می کشد و در روزگاران قدیم این بازی برای افراد مرفه نشین بود.
امروزه به ورزشی در سطح جهانی تبدیل شده است و افتخاری است که از عشایر حاصل شده است.
