ضرر های بازی های رایانه ای
در عصری که مناظر دیجیتالی و واقعیت های مجازی بر آن تسلط دارند، جذابیت های ضرر های بازی های رایانه ای و پلی استیشن برای بسیاری در دنیا تقریبا غیرقابل مقاومت شده است.
با این حال، در زیر سطح این رضایت کور کورانه، یک سری از ضرر های بازی های رایانه ای سخت جبران پذیر نادیده گرفته شده است که می تواند در دراز مدت هم تاثیر منفی خود را بگذارد.
از تأثیرات روانی گرفته تا پیامدهای فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و آموزشی و همچنین هزینه های پنهانی ضرر های بازی های رایانه ای را در بر میگیرند که هم متنوع و هم عمیق هستند.
با تحقیق و بررسی گسترده در تأثیرات روانی ضرر های بازی های رایانه ای، متوجه می شوید که شبکه ای از پیامد های پیچیده را نشان می دهد که صرفاً فراتر از سرگرمی ساده ای است. افرادی که خود را برای دوره های طولانی مدت در این قلمرو دیجیتالی درگیر می کنند، اغلب بعد ها متوجه آن می شوند که درک خود را نسبت به واقعیت اطراف خود از دست می دهند، چرا که دنیای مجازی به یک حوزه ترجیحی برای موفقیت و تعامل تبدیل شده است. این ادراک تغییر یافته از واقعیت می تواند باعث ایجاد حس نارضایتی از کارهای پیش پا افتاده شده و سرعت آهسته تری نسبت به دستاورد های زندگی واقعی داشته باشد به طوری که در نهایت منجر به آنچه که به عنوان «پدیده انتقالی بازی» در دنیا شناخته می شود، صورت گیرد. این پدیده نه تنها انگیزه را در فعالیت های روزمره افراد به طور قابل توجهی کاهش می دهد، بلکه مرز های بین دستاوردهای مجازی و موفقیت در دنیای واقعی را نیز به طور کلی محو می کند.
علاوه بر این، ماهیت همه جانبه ضرر های بازی های رایانه ای با طیف وسیعی از چالش های سلامت عاطفی و روانی مرتبط است. بازیکنان ممکن است سطوح بالایی از اضطراب و افسردگی را تجربه کنند که از محتوای بازی ها و انزوا ناشی می شود که اغلب با بازی های سنگین همراه است. همچنین محتوای شدیداً منفی و گاه خشن بسیاری از بازی ها نیز می‌تواند علائمی شبیه اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را در بازیکنان ایجاد کند، چرا که استرس و درگیری هایی که در حین بازی کردن با آن ها مواجه می‌شوند، در واکنش های احساسی دنیای واقعی (همان زندگی روزمرگی) بازتاب می یابند.
حال در این حالت چنین عوارض روانشناختی نیاز به یک رویکرد متعادل برای ضرر های بازی های رایانه ای را برجسته تر از همیشه می کند.
جذابیت این جهان های مجازی، در عین حال که فریبنده است، خطر تحولات روانی قابل توجهی را به همراه دارد که بررسی دقیق تر آن نیاز به تعامل ما با فضا های ضرر های بازی های رایانه ای را ضروری می کند.
درگیر شدن در ضرر های بازی های رایانه ای از طریق پلتفرم هایی مانند پلی استیشن اغلب به معنای ساعت ها نشستن در یک موقعیت ثابت است و چشم ها را به صفحه نمایش میخ کوب می کند. این وضعیت ایستا نه تنها یک سبک زندگی بی تحرک را تقویت می کند، بلکه زمینه را برای مجموعه ای از عوارض سلامتی جسمانی نیز فراهم می کند که عوارض آن در دراز مدت بسیار فراتر از آن چیزی است که تصورش را می کنیم. خطرات مرتبط با بی تحرکی طولانی مدت بسیار متنوع است، از چاقی امروزه به یک نگرانی رو به رشد جدی در بسیاری از جوامع شناخته میشود تا افزایش احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی.
ماهیت کم تحرکی در هر نوبت از تایمی که صرف بازی کردن می شود، می تواند منجر به تشدید دیابت نوع ۲ شود، وضعیتی که ارتباط تنگا تنگی با کم تحرکی بدنی و عادات غذایی نامناسب دارد. البته که گاهاً این اتفاق بیشتر در گیمر هایی می افتد که به معنای واقعی کلمه نوعی گیمر معتاد به حساب می آیند تا در حدی که بازی کردن را به وعده های غذایی مورد علاقه خود نیز ترجیح می دهند.
علاوه بر این، تکیه بر نشانه های بصری و عملکرد سریع روی صفحه نمایش، نیاز به تمرکز مداوم دارد که می تواند چشم ها را تحت فشار زیادی قرار دهد و به طور بالقوه منجر به نزدیک بینی یا سایر مشکلات مربوط به بینایی در طول زمان شود. این پدیده که در زبان عامیانه به آن «چشم گیمر» می گویند، بر نیاز به اعتدال و وقفه های دوره ای تأکید می کند که اغلب در گرمای گیم پلی بازی نادیده گرفته می شوند. درگیری فیزیکی و استفاده بیش از حد از کنترل کننده ها (دسته بازی یا Joystick) یا صفحه کلید ها برای دوره های طولانی مدت، خطر آسیب های فشاری مکرر مانند سندروم تونل کارپال (از شایع ترین بیماری های نوروپاتی است که علت آن فشردگی عصب میانی در داخل تونل کارپال منجر به بروز سندروم میشود) را نیز به همراه دارد که می تواند باعث ناراحتی شود و در موارد شدید، نیاز به مداخله جراحی دارد. کمر درد مزمن نیز یکی دیگر از شکایات متداول در بین گیمر ها است که به وضعیت بدنی نامناسب و پشتیبانی ارگونومیک ناکافی در طول جلسات طولانی بازی نسبت داده می شود. این پیامد های فیزیکی ضرر های بازی های رایانه ای بر اهمیت گنجاندن حرکت منظم و فعالیت بدنی در برنامه های روزمره برای کاهش خطرات سلامتی ناشی از سبک زندگی بی تحرک و به طور کلی ضرر و زیان های بازی های رایانه ای تأکید می‌کند.
ظهور محیط های بازی همه جانبه به طور قابل توجهی بر نحوه تعامل افراد با دنیای اطراف خود تأثیر بسزایی گذاشته است که اغلب به قیمت ارتباطات واقعی زندگی می شود. از آنجایی که گیمر ها ساعت های بی شماری را در دنیای مجازی سرمایه گذاری (از دیدگاه بنده تلف) می‌کنند، مرز بین رفاقت آنلاین و روابط ملموس محو میشود و فضای خالی ایجاد می‌کند که در آن تعاملات واقعی و حضوری باید وجود داشته باشد. این تغییر می تواند منجر به احساس عمیق انزوا شود، چرا که بازیکنان خود را در حال عقب نشینی از گردش های اجتماعی، گردهمایی های خانوادگی و مشارکت اجتماعی به نفع فعالیت های دیجیتالی خود می بینند.
ادامه دارد ...
نویسنده: اختاپوس.
