پک من چه کسی است؟!
پک من و یا (نقطه خوار)، موجودی زرد رنگ با دهانی که مدام باز و بسته می شود و به دنبال خوردن نقطه ها و یا همان امتیاز های بیشتر است؛ ارواحی خبیثه که در همین صحنه حضور دارند و به دنبال نابودی این موجود زرد رنگ هستند...
شاید برای نسل امروزی که با بازی های پر فروش دنیا بزرگ شده‌اند و در دنیای پیشرفته فناوری غوطه ور هستند، این بازی، یک بازی احمقانه به نظر رسد!
اما آیا واقعا همین طور است؟!
فکر می کنم در ابتدا بهتر باشد که از تاریخچه و چگونگی (خلق شدن) پک من برایتان شروع کنم.
تاریخچه پک من
داستان از آن جایی شروع شد که تقریبا طرف های سال 1980 در ژاپن، نخستین بازی آرکید ساخته و پرداخته شد؛ تورو ایواتانی با هدف آن که بازی خلق کند که بتواند افراد مونث و کودکان را هم به خود جذب کند، دست به ساخت بازی پک من (Pac Man) زد.
باندای نامکو انترتیمنت که ناشر این بازی بوده است، از پکمن به عنوان سمبلی برای خوش شانسی خود یاد می کند!
بر خلاف تصور عموم، این بازی پک من بود که توانست در حین ساده بودن، به شکلی خلاقانه و دقیقا همان طور که سازنده آن (تورو) انتظار داشت همه گیر و محبوب شود... تا جایی که حتی امروزه به عنوان یک سمبل برای بازی های نوستالژیک به شمار می آید و نسل های قدیمی تر خوب می دانند که این بازی تا چه حد در زمان خودش محبوب و پر طرفدار بوده است.
همچنین اگر به بازی های نوستالژیک علاقمند هستید می توانید مقاله (بازی های نوستالژی) را مطالعه کنید.
داستان بازی پک من چیست؟
قبل از آن که بخواهیم به موضوعات دیگر و متفرقه درباره این بازی بپردازیم، بهتر است کمی درباره داستان پشت آن بدانیم...
ما شاهد آن هستیم که کل بازی پکمن در یک هزارتو (Maze) می گذرد و شخصیت اصلی این بازی، موجودی زرد رنگ و گرد می باشد که آن را (Pac man) می نامیم؛ به جز خود این موجود زرد رنگ، چهار روح نیز وجود دارند که در رنگ های: قرمز، صورتی، فیروزه‌ای و نارنجی هستند.
این چهار روح ویلن (دشمن) های اصلی این بازی هستند؛ نقطه خوار داستان ما که هدفش خوردن تمامی نقطه های این هزارتو است، باید حواس خود را جمع کند که از روح های سرگردان فاصله بگیرد و برخوردی نداشته باشد، مگر نه نابودی او حتمی است!
البته پک من با یک بار برخورد قرار نیست از بین برود و تا حدی آوانس مورد نیاز را به بازیکن خود می دهد.
این بازی به شکلی برنامه نویسی و برنامه ریزی شده بود که مراحل آن بتوانند (بی انتها) باشند؛ اما به دلیل یک خطا و باگ سهل انگارانه، در مرحله شماره 256 عملا ادامه بازی برای بازیکن غیر ممکن شد...
این مرحله از پکمن به نام های مختلفی معروف است: مرحله دو نفره، صفحه مرگ و Split Screen!
همچنین اگر علاقمند به بازی هایی هستید که بی انتها هستند می توانید مقاله (بازی های خوب و بی پایان) را مطالعه نمایید.
شخصیت پردازی پک من!
شاید اینطور به نظر برسد که در این بازی به غیر از کمبود یک داستان منطقی و درست حسابی، شخصیت پردازی درستی نیز وجود ندارد!
اما این طور نیست... سازنده بازی پک من (تورو ایواتانی) موجود زرد رنگ را برای خود به یک پیتزا تشبیه کرده است که یک تیکه از آن نیست و گویی این موجود پیتزایی! با خوردن نقطه ها می خواهد قسمتی که از دست داده است دوباره تکمیل کند، در واقع اصلا دور از ذهن نیست اگر بخواهیم به این نتیجه برسیم که شخصیت پکمن یه نمادی از خود خواری است!
همچنین ویلن های این بازی برای خود عادات و شخصیت پردازی متفاوتی دارند و اصلا از قصد این گونه برنامه نویسی شده‌اند؛ این روح های سرگردان، هر کدام خصلت های خویش را دارند و به همین دلیل اسم های مستعار گوناگونی نیز روی آن ها گذاشته شده است...
روح سرگردان قرمز رنگ که هدفش تعقیب کردن پکمن می باشد (Blinky) نامیده می شود، روح سرگردان صورتی و فیروزه‌ای رنگ کار تقریبا یکسانی انجام می دهند و آن هم مسدود کردن مسیری است که نقطه خوار در آن قرار دارد و با نام های (Pinky) و (Inky) شناخته می شوند و روح سرگردان نارنجی رنگ نیز ترکیبی از تمامی روح های دیگر است و الگوی ثابتی ندارد، این روح با عنوان (Clyde) معروف می باشد.
نظر سنجی رنگی!
شاید برایتان جالب باشد اگر که بدانید در ابتدا قرار بوده است کل ارواح داخل این بازی یک رنگ و قرمز باشند!
در واقع داستان از این قرار است که (ماسایا ناکامورا) که رئیس کمپانی نامکو هم بود، اصرار زیادی بر این داشت که هر چهارتای ارواح داخل این بازی، یک رنگ باشند... اما تورو ایواتانی مخالف نظر وی بود و در آخر تصمیم بر این شد که یک نظر سنجی میان کارمندان کمپانی نامکو در برابر این ماجرا برگزار گردد؛ نتیجه 40-0 به نفع ارواح بامزه و رنگی بود و این گونه شد که پس از این دشمنان این بازی به باحال ترین و منحصر به فرد ترین دشمنان دنیای بازی تبدیل شدند.
پک من، یک رکورد دار گینس!
قطعا وقتی یک بازی بتواند تا حدی معروف و محبوب شود که حتی بعد از گذشت 44 سال هنوز هم نسخه های جدید و بازسازی شده از آن منتشر می شود، اصلا دور از ذهن نیست که بخواهد در کتاب گینس نیز اسم و رسمی از خود بر جای بگذارد!
پکمن به عنوان یه بازی آرکید سکه‌ای، در دوران خود توانست بیشترین تعداد بازیکن را به خود اختصاص دهد...
به طوری که در سال 1999 رکوردی به وجود آمد که نشان می داد 293 هزار و 822 دستگاه آرکید در سر تا سر دنیا بازی پک من را روی خود نصب دارند.
جمع بندی:
امروز ما در این مقاله به تاریخچه، داستان پردازی و شخصیت پردازی بازی پک من پرداختیم؛ قطعا خاطرات خیلی از شما خوانندگان عزیز زنده شده و حتی شاید دلتان خواسته باشد که دوباره به سراغ آن بروید...
شاید هم در آینده‌ای نه چندان دور، این بازی قدم به دنیای واقعی بگذارد!!
امیدوارم که از خواندن این مقاله لذت برده باشید.
نویسنده: میویس.
